چرا وقتی با دیدنشون، یا حتی شنیدن صداشون خوشحالی کاری میکنن که هزار بار دعا کنی دیگه نبینیشون؟ چرا همش مجبوری زیر حرفای تحقیرآمیزشون له بشی ولی به روی خودت نیاری بگی مهم نیس؟ چرا وقتی سعی داری ضعفاشونو به روشون نیاری درمقابل اینجوری ضعیفت میکنن؟ چرا همش باید مشتاق دیدنشون باشی و وقتی بغضت ترکید تازه بفهمن چی تو دلته؟ چرا وقتی احساس میکنی خوشبخت ترینی بفهمی که بدبخت بودی و نمیدونستی؟ چرا توی ناراحتا باید مرهم درداشون بشی ولی خودت باید تو تنهایی بسوزی؟ چرا کسایی که یه وقتی بهت احترام میذاشتن حالا بایداینطور تحقیرت کنن؟ چرا کسی رو که دوسش داری انقدر زود میتونی ازش متنفر بشی؟ چرا هرجوری باشن دوس دارن خودشونو بالاتر از تو بدونن؟ چرا مجبوری دل شکسته تو با یه لبخند سرد بپوشونی؟ چرا کسایی که برات مهم اند واسشون مهم نیستی؟ چرا دل و میشکوننو راهت از روش رد میشن؟ چرا تو اوج خوشیهاشون فراموشت میکنن؟ چرا واسشون اینقدر عذاب میکشی؟ ................................. ........................... .................... ............ ....... ...
| Design By : Pichak |
درباره سایت
خدا گوید، تو ای زیبا تر ازخورشید زیبایم تو ای والاترین مهمان دنیایم بدان آغوش من باز است شروع کن یک قدم باتو تمام گامهای مانده اش بامن... خوش اومدی!
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت