واي چه غم انگيز .ولي نظر پترس و خوندم قاط زدم حالم خوب شد

راستي بچه چي نوشته بود؟ حالا ماشينش چي بود؟ يعني واقعا ديگه دستش خوب نميشه؟ بابا ه مرد؟ مامانش چيشد؟ الان چند سالش؟

شنيدم کم فوش بده من رفتم

سلام.

من که تحت تاثير قرار گرفتم خفن.

داستان غم انگيزي بود.

قشنگ و زيبا بود.

من ميفهمم که پسره چه دردي کشيده.

شما نميدونيد،ولي من پترسم و بيشتر درک ميکنم. آخه منم انگشتام چند بار قطع شده.

اصلا من خودم چند بار مردم.

سابقه دارم

خيلي حال ميده، تو هم برو بمير.

خيلي باحاله، تا وقتي زنده اي کسي تورو کول نميکنه، ولي وقتي که ميميري همه ميان ميبرنت بالا سرشون، تازه واست ذکر هم ميگن. وقتي ميميري کلي هم ثواب ميکني. هم اينکه چند وقتي همه از دستت راحتن، هم اينکه ميان واسا لااله الاالله هم ميگن.

ما هم ميايم يه چلوکبابي ميخوريم ديگه.

سلام زينب جونم

ابجي ببخشيد من خيلي بي وفام

بي وفا که شاخ و دم نداره ايناهاش منم ديگه

ولي قول ميدم ديگه بي وفايي نکنم

فدات آبجي

خدانگهدارت باشه ........................الهي آمين

يک (روز) خانواده لاک پشتها تصميم گرفتند که به پيکنيک بروند. از آنجا که لاک پشت ها به صورت طبيعي در همه موارد يواش عمل مي کنند، هفت سال طول کشيد تا براي سفرشون آماده بشن!

در نهايت خانواده لاک پشت خانه را براي پيدا کردن يک جاي مناسب ترک کردند. در سال دوم سفرشان (بالاخره) پيداش کردند. براي مدتي حدود شش ماه محوطه رو تميز کردند، و سبد پيکنيک رو باز کردند، و مقدمات رو آماده کردند. بعد فهميدند که نمک نياوردند!

پيکنيک بدون نمک يک فاجعه خواهد بود، و همه آنها با اين مورد موافق بودند. بعد از يک بحث طولاني، جوانترين لاک پشت براي آوردن نمک از خانه انتخاب شد.

لاک پشت کوچولو ناله کرد، جيغ کشيد و توي لاکش کلي بالا و پايين پريد، گر چه او سريعترين لاک پشت بين لاک پشت هاي کند بود!

او قبول کرد که به يک شرط بره؛ اينکه هيچ کس تا وقتي اون برنگشته چيزي نخوره. خانواده قبول کردن و لاک پشت کوچولو به راه افتاد.

سه سال گذشت... و لاک پشت کوچولو برنگشت. پنج سال ... شش سال ... سپس در سال هفتم غيبت او، پيرترين لاک پشت ديگه نمي تونست به گرسنگي ادامه بده . او اعلام کرد که قصد داره غذا بخوره و شروع به باز کردن يک ساندويچ کرد.

در اين هنگام لاک پشت کوچولو ناگهان فرياد کنان از پشت يک درخت بيرون پريد،« ديديد مي دونستم که منتظر نمي مونيد. منم حالا نمي رم نمک بيارم»!!!!!!!!!!!! !!!!!

نتيجه اخلاقي:

بعضي از ماها زندگيمون صرف انتظار کشيدن براي اين مي شه که ديگران به تعهداتي که ازشون انتظار داريم عمل کنن. آنقدر نگران کارهايي که ديگران انجام ميدن هستيم که خودمون (عملا) هيچ کاري انجام نمي ديم